bound

adj. zeker; samengaand; verbonden

--------

n. grens

--------

v. binden; verplichten; zich houden aan

bound¹

[ baund] 〈zelfstandig naamwoord〉

1 〈voornamelijk meervoud〉grens ⇒ 〈wiskunde〉 limiet

2 sprong

3 stuit ⇒ terugsprong 〈van bal〉

♦voorbeelden:

1   his anger knew no bounds • zijn woede ging alle perken te buiten

     out of bounds • verboden terrein, taboe 〈ook figuurlijk〉

2   at a/one bound • met één sprong

¶ keep within the bounds of reason • redelijk blijven

————————

bound²

I 〈bijvoeglijk naamwoord〉

1 〈boekwezen〉gebonden

2 〈scheikunde〉gebonden ⇒ verbonden

II 〈bijvoeglijk naamwoord, predicatief〉

1 gebonden ⇒ vast

2 zeker

3 verplicht

4 vastbesloten

5 op weg ⇒ onderweg

♦voorbeelden:

1   he's bound to his job • hij zit vast aan zijn werk

     she's completely bound up in her research • ze gaat helemaal op in haar onderzoek

     our future is bound up with that of the EEC • onze toekomst is nauw verbonden met die van de EEG

2   he's bound to pass his exam • hij haalt zijn examen beslist

     I'll be bound • daar sta ik voor in, daar ben ik zeker van

3   I feel bound to warn you • ik voel me verplicht je te waarschuwen

4   bound and determined to try it • vastbesloten het te proberen

5   this train is bound for Poland • deze trein gaat naar Polen

————————

bound³

I 〈onovergankelijk werkwoord〉

1 springen

2 stuit(er)en ⇒ terugkaatsen

♦voorbeelden:

1   the dogs bounded down the hill • de honden kwamen met grote sprongen de heuvel af

II 〈overgankelijk werkwoord〉

1 begrenzen ⇒ de grens vormen, beperken

♦voorbeelden:

1   Belgium is bounded on the South by France • België grenst in het Zuiden aan Frankrijk